Η μνήμη....οι πολλές θύμησες που στήνουν τη μνήμη....το νήμα της που ξεδιπλώνεται εκεί που δεν το περιμένεις....Η μνήμη...το χρώμα των μαλλιων καθώς έπεφτε πάνω τους ο ήλιος τα μεσημέρια του καλοκαιριού....η αρμύρα στο κορμί που στέγνωνε στα βράχια.....το ζαλισμένο βλέμμα κάτω απ'τις ελιές στο ταβερνάκι κι η ξυπολητιά που σ' έκανε να νιώθεις ελευθερία....οι μουσικές που σε ταξίδευαν, οι δύστροπες πικρές μουσικές που σε παίρνανε μαζί τους όλο και πιο βαθειά κι έτσι έχανες τον ύπνο σου- πάντα έχανες τον ύπνο σου, μα μόνο τελευταία είναι που σε νοιάζει....οι μουσικές που σου ξεσήκωναν την ψυχή, αλλά όχι και το κορμί....οι ανοιξιάτικες βροχές που σε κάνανε μούσκεμα πριν φτάσεις σπίτι....τα φοιτητικά μονοπάτια που κατηφόριζες με τα πόδια μέσα στο πράσινο, σε μια ξένη γη που την ένιωσες τόσο δική σου....οι μυρωδιά της γης το φθινόπωρο....τα πόδια που βουλιάζανε στις λάσπες στο χωριό...τα λαθραία τσιγάρα με την πιτσιρικαρία....ο ξανθός έρωτας από μακριά....οι ποδηλατάδες με την Μαρία και τα παγωτα φράουλα-σοκολάτα σε χωνάκι....τα κουρασμένα χέρια της γιαγιάς....η μαμά που πάντα δεν προλάβαινε και όλα τα κατάφερνε...ο μπαμπάς που τον σεβόντουσαν οι πάντες....το φιλί με τον γκέι φίλο σου που τότε ήθελες να βρει την αλήθεια του....τα σαββατοκύριακα στην Αθήνα, μακριά απ' το χωριό...οι πρώτοι καφέδες και τα μπιλιάρδα στις κοπάνες απ' το φροντιστήριο....το θερινό σινεμά με τις πορτοκαλάδες και το ηλιόσπορο...ο κουμπαράς που έγινε μηχανάκι...τα χαρτζιλίκια που γινόντουσαν δίσκοι και κασσέτες....τα καλοκαίρια στο νησί που κάνανε τη διαφορά με το θεό των παιδικών σου χρόνων και της εφηβείας και της ενηλικίωσής σου πάντα εκεί- για σένα δεν ήταν ο πατέρας, αλλά ο Στεφανής....είχε και μούσι ο Στεφανής, ήταν και ψηλός και όμορφος κι όταν γελούσε φώτιζε το δωμάτιο όλο....Η μνήμη κουβάρι που ξεδιπλώνει....η μνήμη νυχτοσέντονό μου....η δροσιά του νερού απ'το ποτάμι....η παγερή όψη του θανάτου στην αυλή- ατύχημα είπαν....τα χαμόγελα των μωρών αδερφών σου....τα μάτια τους που σε κοιτούσαν με τόση αγάπη κι εξάρτηση....τα σαββατόβραδα με τους φίλους των γονιών....τα απογεύματα γύρα στις θείες...οι πρόβες με τη φιλαρμονική....τα ρεβεγιόν των Χριστουγέννων που μοιάζαν εθνική γιορτή....το κρυφτό με την παρέα της γειτονιάς κι οι τσουλήθρες κρυφά στις αποθήκες με τα άχυρα....οι διακοπές στο Τολό και το Ναύπλιο, στη Χαλκιδική και το Πόρτο Χέλι, οι κυριακάτικες βουτιές στις Λιβανάτες και στο Καλύψω....ο παππούς ο Κρητικός με την έυθραυστη και σοφή γιαγιά....τα φαγητά που δε σ' άρεσαν και τα έτρωγες γιατί στα προσφέρανε με τόση αγάπη...το καλοκαίρι στην Αγγλία που νόμιζες ότι τα έμαθες όλα...η Delphine, η Nazli κι η Begum απ' το Bebek στην Πόλη κι ο Jerome....Η μνήμη....το ψέμα και η αδικία στην εφηβεία..η αγκαλιά κι οι νυχτερινές βόλτες με τη δασκάλα...η πίστη της μάνας....ο κόμπος στο στομάχι πρωί και βράδυ....νεύρωση...φάρμακα....αγκαλιά...κόμπος....Η μνήμη...ο χρόνος που περνάει....η συνάντηση στην Καβάλα στο σπίτι του φίλου, τα τσίπουρα κι η νυχτερινή βόλτα στα πρώην καπνομάγαζα, τα γέλια με τα κατά-δικά μας αστεία...το τρέτσε κι οι μπουγάτσες....οι μπαγλαμάδες κι οι τζουράδες αραδιασμένοι στη σοφίτα...ο Νίκος, η Αρετή, ο απών-παρών Δημήτρης...κι άλλες αγκαλιές κι άλλα αντίο...σαββατοκύριακο στη Χαλκίδα, χωρίς καλά-καλά να το καταλάβεις....ούζα και θαλασσινά στη Λάμψακο και clubbing...μπάνιο στις Αλυκές και φραπεδιά στην Ερέτρια...δεν ταιριάζεις με αυτούς τους ανθρώπους αλλα περνάς καλά παραδόξως...τώρα δε θυμάσαι καλά-καλά τα πρόσωπά τους....η μνήμη έτσι όπως με χτύπησε ένα απόγευμα του Μάη....
Υγ: ...ακούγοντας το soundtrack από το Night train to Lisbon....
