Πέρασε ο Νοέμβρης, πέρασε κι ο Δεκέμβρης - πάει...Πέρασαν και τα Χριστούγεννα - πάνε....
Κι εγώ, σταθερά ασυνεπής και με μια παράξενη βουβαμάρα ξένη προς εμένα όλο αυτό τον καιρό.
Αλλά η Πρωτοχρονιά δεν ήρθε ακόμα κι είπα να γράψω κάτι - τι; - για να αποχαιρετήσω τη χρονιά.
Μα τι χρονιά; Πώς γίναμε έτσι; Πώς μείναμε έτσι; Πώς ξεχαστήκαμε έτσι; Σαστισμένοι, ξεχαρβαλωμένοι, εξαϋλωμένοι, φοβισμένοι, άδειοι, γερασμένοι, χωρίς όνειρα...Μας πήραν τα όνειρα απ' τον ύπνο μας γαμώτο και ξεμείναμε με μαύρα τοπία και ξερούς λαιμούς να γυρεύουμε νερό μέσα στη νύχτα σε σπίτια παγωμένα. Μας πήραν τα όνειρα απ' τον ξύπνιο την ώρα που περνάμε από άδεια μαγαζιά και σειρές με άστεγους στο κέντρο της Αθήνας. Μας έκρυψαν τα όνειρα τεκμήρια κι εισφορές για την αλληλεγγύη της συγκάλυψης. Κι όλα αυτά τα νέα για την έκτακτη μαυρίλα - μαυρίλα γενικώς....
Ουφ και που τα γράφω έπεσα. Άδειασα ενεργειακά. Έχω ντυθεί να πάω σε πάρτυ, ενώ στ' αλήθεια θέλω να μπω κάτω από το πάπλωμα και να κουκουλωθώ χαζεύοντας ταινίες...
Φέτος και τα Χριστούγεννα ήταν άλλα για μένα. Με δουλειά. Στη δουλειά. Το μεσημέρι των Χριστουγέννων φάγαμε οι τρεις μας σπίτι. Η πρώτη φορά εδώ και χρόνια που δεν είμαι στο πατρικό μου σπίτι με την αγκαλιά και τα μαγειρέματα της μαμάς μου και το χαβαλέ με τις αδερφές μου. Είναι η πρώτη φορά όμως που ξέρω πως η κόρη μου θα έχει αναμνήσεις από το δικό μου μαγείρεμα την ημέρα των Χριστουγέννων. Από τα κάλαντα με την Ελευθερία στο dvd από την Ισλανδία που έπαιζε το πρωί στο σαλόνι. Από το αναμμένο τζάκι. Τις μυρωδιές από το κότσι που μας είχαν σπάσει τη μύτη. Από το scrable που έμαθε να παίζει κι ας μας νίκησε ο μπαμπάς - δεν έπρεπε να τον βοηθάμε λέει...Από τον γλυκό μεσημεριανό ύπνο λίγο πριν πάμε όλοι μαζί στη δουλειά της μαμάς το βράδυ. Από την πλατεία στο Γκάζι που δε θυμιζε Χριστούγεννα. Την Παραμονή ήταν καλύτερα εκεί. Κόσμος περισσότερος και το μεσημέρι σουτζουκάκια και μωσαϊκό στην Κανέλα. Λίγο πριν η εμπειρία της προβολής της ταινίας για το Δαρβίνο στο Θόλο. Και πάει λέγοντας.....
Να 'μαστε καλά, υγιείς, δυνατοί, μάχιμοι, ψύχραιμοι, δημιουργικοί για να μπορούμε να φτιάχνουμε στιγμές που να αφήνουν πίσω όμορφες αναμνήσεις.
Χρόνια καλά σε όλους, χρόνια γλυκά. Καλή μας χρονιά.
Κι εγώ, σταθερά ασυνεπής και με μια παράξενη βουβαμάρα ξένη προς εμένα όλο αυτό τον καιρό.
Αλλά η Πρωτοχρονιά δεν ήρθε ακόμα κι είπα να γράψω κάτι - τι; - για να αποχαιρετήσω τη χρονιά.
Μα τι χρονιά; Πώς γίναμε έτσι; Πώς μείναμε έτσι; Πώς ξεχαστήκαμε έτσι; Σαστισμένοι, ξεχαρβαλωμένοι, εξαϋλωμένοι, φοβισμένοι, άδειοι, γερασμένοι, χωρίς όνειρα...Μας πήραν τα όνειρα απ' τον ύπνο μας γαμώτο και ξεμείναμε με μαύρα τοπία και ξερούς λαιμούς να γυρεύουμε νερό μέσα στη νύχτα σε σπίτια παγωμένα. Μας πήραν τα όνειρα απ' τον ξύπνιο την ώρα που περνάμε από άδεια μαγαζιά και σειρές με άστεγους στο κέντρο της Αθήνας. Μας έκρυψαν τα όνειρα τεκμήρια κι εισφορές για την αλληλεγγύη της συγκάλυψης. Κι όλα αυτά τα νέα για την έκτακτη μαυρίλα - μαυρίλα γενικώς....
Ουφ και που τα γράφω έπεσα. Άδειασα ενεργειακά. Έχω ντυθεί να πάω σε πάρτυ, ενώ στ' αλήθεια θέλω να μπω κάτω από το πάπλωμα και να κουκουλωθώ χαζεύοντας ταινίες...
Φέτος και τα Χριστούγεννα ήταν άλλα για μένα. Με δουλειά. Στη δουλειά. Το μεσημέρι των Χριστουγέννων φάγαμε οι τρεις μας σπίτι. Η πρώτη φορά εδώ και χρόνια που δεν είμαι στο πατρικό μου σπίτι με την αγκαλιά και τα μαγειρέματα της μαμάς μου και το χαβαλέ με τις αδερφές μου. Είναι η πρώτη φορά όμως που ξέρω πως η κόρη μου θα έχει αναμνήσεις από το δικό μου μαγείρεμα την ημέρα των Χριστουγέννων. Από τα κάλαντα με την Ελευθερία στο dvd από την Ισλανδία που έπαιζε το πρωί στο σαλόνι. Από το αναμμένο τζάκι. Τις μυρωδιές από το κότσι που μας είχαν σπάσει τη μύτη. Από το scrable που έμαθε να παίζει κι ας μας νίκησε ο μπαμπάς - δεν έπρεπε να τον βοηθάμε λέει...Από τον γλυκό μεσημεριανό ύπνο λίγο πριν πάμε όλοι μαζί στη δουλειά της μαμάς το βράδυ. Από την πλατεία στο Γκάζι που δε θυμιζε Χριστούγεννα. Την Παραμονή ήταν καλύτερα εκεί. Κόσμος περισσότερος και το μεσημέρι σουτζουκάκια και μωσαϊκό στην Κανέλα. Λίγο πριν η εμπειρία της προβολής της ταινίας για το Δαρβίνο στο Θόλο. Και πάει λέγοντας.....
Να 'μαστε καλά, υγιείς, δυνατοί, μάχιμοι, ψύχραιμοι, δημιουργικοί για να μπορούμε να φτιάχνουμε στιγμές που να αφήνουν πίσω όμορφες αναμνήσεις.
Χρόνια καλά σε όλους, χρόνια γλυκά. Καλή μας χρονιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου