Εκδρομή....

Την Κυριακή πήγα εκδρομή. Είχε περάσει πολύς καιρός από την τελευταία μου εκδρομή - ακόμα περισσότερος από την τελευταία μου εκδρομή στο δάσος. Φτάσαμε κι ανέπνευσα τον αέρα του βουνού κι ένιωσα να ξαναγεννιέμαι. Δεν με σταμάτησαν τα εντελώς λάθος παπούτσια που είχα φορέσει από το να χωθώ μέσα στο δάσος και να αρχίσω να ανεβαίνω. Μπουφανάκι είχα ευτυχώς γιατί αν στα πεδινά της χώρας μας συνεχίζει ο καιρός να είναι ζεστός και υγρός εκεί πάνω ένιωθες το φθινόπωρο.
Περπάταγα ανάμεσα στα πεύκα, φωτογράφιζα τα μανιτάρια που υπήρχανε παντού, σκαρφάλωνα σε κορμούς, κρυβόμουνα πίσω από δέντρα και τρόμαζα την κόρη μου, έκανα μαζί της διαγωνισμό ποιος θα κατέβει γρηγορότερα την κατηφόρα και θα ανέβει μετά την ανηφόρα και γέλασα πάρα πολύ.
Το ακόμη ωραιότερο ήταν ότι εκεί πέρα το δάσος ήταν ανέπαφο από την οποιαδήποτε ανάπτυξη.
Ήταν μακριά από σαλέ, resorts - luxury και παντός είδους, μικροπωλητές, καταστηματάρχες. Ήταν τα πράγματα πολύ αγνά και απλά. Μόνο μια ταβέρνα υπήρχε στις αρχές του. Κι αυτή χωρίς ρεύμα την Κυριακή το μεσημέρι. Κι όμως! Τα λίγα ωραία που είχε ήταν εξαιρετικά. Ένιωθα 10 χρονών και πως μόλις είχε τελειώσει το παιχνίδι και είχα πάει στη γιαγιά μου να φάω. Το ότι ήπια ένα καταπληκτικό κόκκινο κρασί με επανέφερε στην κανονική μου ηλικία, μόνο που την Κυριακή δεν  με πείραξε καθόλου. Ίσα - ίσα!
Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που μπορεί να κάνει τέτοιες αποδράσεις - απολαύσεις. Και ανυπομονώ για την επόμενη φορά....

Πες μου όνειρα γλυκά....

Ξύπνησα πάλι νωρίτερα απ' το συνηθισμένο...και τη νύχτα ο ύπνος μου ήταν φριχτός...Πάνε 2-3 μέρες που κοιμάμαι χάλια και ξυπνώ ανήσυχη. Δεν ξέρω αν βλέπω όνειρα. Θυμάμαι κάτι κουλό που με ξύπνησε σήμερα...Δε θέλω να τα σκέφτομαι....
Την ώρα που έπρεπε σηκώθηκα από το κρεβάτι και πήγα και φίλησα την κόρη μου για να την ξυπνήσω για το σχολείο. Έπεσε στην αγκαλιά μου μισοκοιμισμένη και τότε ένιωσα τόσο πλήρης και τόσο χαρούμενη...
"You' re my pretty world spins inside my little mind- little mind..." σκέφτηκα και χαμογέλασα....
Η μέρα ξεκίνησε και θα είναι γεμάτη...τόσο γεμάτη που δε θα έχω χρόνο να με απασχολήσει ο,τιδήποτε άλλο....μόνο που στο τέλος της θέλω να κοιμηθώ ήρεμα, χωρίς γκρίζες σκέψεις....
Πες μου όνειρα γλυκά....

ΥΓ: έχω κολλήσει....I will make you laugh, I will make you fly......

http://www.youtube.com/watch?v=mUcD-tX9oss

Sad big blue eyes....

Ξέρω πως είναι τα λυπημένα καστανά μάτια...είναι λυπημένα αλλά βγάζουν μια ζεστασιά....κι όταν υγραίνονται γίνονται μελιά...Μ' αρέσουν τα μελιά μάτια...με τραβάνε μαζί τους...

Ξέρω πως είναι τα λυπημένα μαύρα μάτια...με στενοχωρούν πολύ...λυπάμαι αυθόρμητα κι αυτόματα κι εγώ μαζί τους...πνίγομαι στην πολύ "μαυρίλα" και θέλω να φύγω...

Ξέρω πως είναι τα λυπημένα λαδί μάτια...τα κουβαλάω, τα βλέπω στον καθρέφτη, έχω μάθει να τ' αγαπώ....

Ξέρω πως είναι τα λυπημένα πράσινα μάτια...δυο σμαραγδένια πέλαγα...και σαν δακρύζουν πλημμυρίζεις μαζί τους...Μ' αρέσουν τα πράσινα λυπημένα μάτια...Μα και τα χαρούμενα και λαμπερά...Τα θέλω δικά μου, κατάδικά μου.....καταδικά μου....

Μα αυτά τα μπλέ μάτια...αυτά είναι που δεν ξέρω καθόλου...τι να σκέφτεσαι άραγε εκεί;
Τα μπλέ μάτια είναι τόσο απόμακρα...και τώρα που τα έχω απέναντί μου θλιμμένα, δεν ξέρω τι να σκεφτώ...Ποιος χάθηκε; Πού χάθηκε; Πότε; Άραγε είσαι εδώ τώρα; Ξέρω, σε βλέπω, μα είσαι εδώ;
Πού να 'σαι; Άραγε θυμάσαι; (Ώπα! Αυτό είναι στιχάκι! Το 'γραψες κι εσύ...θα τ' ακούσεις να τραγουδιέται άραγε όπως το φαντάζεσαι;; ποιος ξέρει;;)
Μπλε θλιμμένα μάτια...τόσο σκοτεινιασμένα που σου θυμίζουν το βαθύ μπλε στ' ανοιχτά του κρητικού πελάγους...εκεί που η θάλασσα είναι πάντα παράξενη και θυμωμένη... όχι ανοιχτά θυμωμένη, αλλά σε κάνει να νιώθεις το λυγμό της με το βουητό της...Έχουν καρφωθεί στο μισοάδειο ποτήρι....σήμερα όλα τα βλέπεις μισοάδεια...άλλες φορές τα βλέπεις μισογεμάτα, αλλά σήμερα είναι σίγουρα μισοάδεια....κολλάς στις ίδιες λέξεις, τις λέξεις που φτιάχνουν σκέψεις....
Ξαφνικά σηκώνεσαι και φεύγεις....Δεν ξέρω αν πρόλαβα να δω καλά. Πριν φύγεις αυτά τα σκοτεινιασμένα μπλε μάτια είχανε φωτίσει...Μάλλον πρόλαβα ένα χαμόγελο σου, στον εαυτό σου....
Έφυγες όμως βιαστικά και δεν πρόλαβα ν' ακούσω τη φωνή σου...Άρα μπορώ να σε φαντάζομαι όπως θέλω ..........

(Μια ιστορία που μου ήρθε όταν άκουσα ένα τραγουδάκι των tango lions στο myspace)

MnHmH

Θυμασαι;
- κατι λιγα...ξεθωριασανε πια κι οι μνημες...εσυ;
Εγω; εγω θυμαμαι τα παντα. Πάντα με βασάνιζε η ικανότητα μου να θυμάμαι. Και που και που αφηνομαι και τα ξαναζω. Κλείνω τα μάτια μου και φτιάχνω εικόνες. Μάλλον φτιάχνω σκηνές. Σκηνές από ταινία και παίζουμε σ'αυτή...
-μαζι;
Βασικά μαζί. Απόλυτα μαζί. Τυλιγόμαστε και ξετυλιγόμαστε. Μαζί. Βουλιάζουμε και ξανανεβαίνουμε στην επιφάνεια. Μαζί. Χανόμαστε και ξαναβρισκόμαστε. Μαζί. Ξαναγεννιόμαστε μαζί και μετά πεθαίνουμε μαζί. Κι όταν είσαι μόνος με σκέφτεσαι και με θες μαζί. 
- κι όταν είσαι μόνη;
Κρατιέμαι από την προσμονή να σε δω, να σε νιώσω, να σε γευτώ, να σε μυρίσω...
- ελα τωρα...εισαι σε οίστρο... Πρεπει να συνέλθεις...
Πρέπει αλλά θέλω; 

(Μνήμες ...σε αναμονή...texted last night)