Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

Επιστροφή;

Είναι όλα στοιβαγμένα. Ωραία μου κουτάκια! Με κρατάτε κλειδωμένη. Δε θα το σκάσω. Δε θα σκάσω, το παλεύω. Πολύ. Ώρες-ώρες νιώθω πως δεν έχει πιο πολύ. Δευτερόλεπτα μετά αλλάζω γνώμη - προφανώς - και συνεχίζω να ανθίσταμαι σε ό,τι με ρίχνει. Και να πιάνομαι από ότι με κρατάει και με κάνει να σκάω χαμόγελο - αμέ...!
Δεν είναι τα προφανή αυτά που με ρίχνουν, αλλά και αυτά που με κάνουν να χαμογελώ. Σιγά μην ήτανε! Έχω καταχωνιασμένες τις εμμονές μου και τις ενοχές μου παραδίπλα. Πορεύομαι κουρδισμένη και ξεκούρδιστη ταυτόχρονα. Δόξα σοι ο Θεός δεν αντιφάσκω. Εδώ κάτι, κάποιος, κάπως με έχει προφυλάξει. Συνέπεια και προσήλωση - " αυτά σε φάγανε κι αυτά θα σε φάνε πάλι" θα μου πεις.Ε και; Ας με φάνε. Έχω εναλλακτική; Δηλαδή έχω αλλά δεν τη φτάνω ακόμη. Δεν ήρθε η ώρα. Την προκαλώ, την προσκαλώ αλλά αυτή ακόμα συγκρατημένη. Κάτι θα ξέρει, δε μπορεί....


(texted 12.11.12 02:43....)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου