...και να φτιάχνεις τον ωραιότερο καφέ...να ακούγεται από κάπου Χατζιδάκις...ή Ελευθερία..."Κάπου υπαρχει η αγάπη μου..." Ελευθερία, Χατζιδάκις......μμμμ....
Η ευτυχία είναι στιγμές...μικρές στιγμές....η ευτυχία είναι σε δόσεις....
Προχτές στο Μέξικο Σιτι στην πρόβα για τον Ωρίωνα (ναι! Βρέθηκα κι εκεί!) Για 11 λεπτά που κράτησε το Τζιβαέρι με τη φωνή της Ελευθερίας ( θησαυρέ μου!) Χάθηκα...ταξίδεψα αλλού...
-πού;
Αλλού...στο χρόνο, στο χώρο, στη διάθεση...κάθε που άκουγα "Τζιβαέρι μου" ένιωθα πως με διαπέρναγε ηλεκτρικό ρεύμα....όλο μου το κορμί ήταν ζαλισμένο...δεν ξερω αν ηταν συγκινηση μονο- ηταν σιγουρα και αυτο....αλλα ημουν αλλου....που; ισως στην οδο ονειρων...
Η ευτυχια ειναι στιγμες. Έρχεται σε μικρές δόσεις...
Όπως εκείνο το μεσημεράκι που πίναμε mango margaritas στο Las Sirenas στο Μέξικο Σίτι βλέποντας την οροφή του καθεδρικού ναού και την σημαία της χώρας ν' ατενίζει περήφανα τον ουρανό...βλέπαμε τα σύννεφα να χορεύουν (όταν έρχονται τα σύννεφα) και μαζί τους χόρευε η ψυχή μου....για λίγα λεπτά ήμουν ξενοιαστη....ήμουν ευτυχισμένη....
Η ευτυχία είναι σε δόσεις. Κι όταν τις παίρνουμε αυτές τις δόσεις πρέπει να λέμε ευχαριστώ.
Κάθε φορά που με αγκαλιάζει γενναιώδορα η κόρη μου, κάθε φορά που αποκοιμιέται δίπλα μου, κάθε μικρή στιγμή μαζί της που είναι στ' αλήθεια μεγάλη στιγμη, ναι, νιώθω τυχερή, ευτυχής και παίρνω δύναμη να συνεχίζω...
(Μεξικό, Μέξικο Σίτι, Γκουαναχουάτο, πυραμίδες 12-20 Οκτ 2010)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου