Η Ελευθερία-ελευθερία μας....

Μου ζητήθηκε να γράψω ένα κείμενο για την Ε. κι ένα συγκεκριμένο της project (την μπάντα των τεσσάρων) στα πλαίσια της επαγγελματικής μου ιδιότητας. Το παραθέτω. Της το χρωστάω - όπως και τόσα άλλα....

Μια Ελευθερία μοναδική

H Ελευθερία Αρβανιτάκη. Στη σκηνή. Μόνη. Χωρίς τη σύμπραξη κάποιου άλλου ερμηνευτή. Με τέσσερις, μόνο,  σπουδαίους μουσικούς συνοδοιπόρους της σε αυτό το μοναδικό μουσικό ταξίδι. Γιατί στην παράσταση αυτή που κρατάει δυο ώρες περίπου η Ελευθερία τα «λέει όλα».

Η Ελευθερία Αρβανιτάκη μια «μάγισσα» πάνω στη σκηνή. Εκείνη να τραγουδάει και να σωπαίνει τους πάντες και τα πάντα. Γιατί από αυτή την παράσταση δε θέλεις να χάσεις λεπτό. Είναι η Ελευθερία- ελευθερία μας. Χωρίς πολυπλοκότητες ενορχηστρωτικές, χωρίς ηλεκτρισμό και λούπες. Με τη φωνή της να απλώνει και να ξεδιπλώνει τα μεγάλα της, πραγματικά, τραγούδια, χωρίς χρονολογική σειρά αλλά δίχως να αφήνει καμιά της στιγμή απ’ έξω. Γιατί η Αρβανιτάκη είναι τόσα πολλά:

Είναι η φωνή μας στις κατάδικές μας στιγμές, αλλά και το σύνθημα από το οποίο κρατιόμαστε στα δύσκολα – όπως τώρα. Είναι το λαϊκό συναίσθημα, εκείνο που το ξέρουμε από πάντα, αλλά και το άπιαστο, εκείνο που σε μαγεύει και δε μπορείς να το φτάσεις. Είναι η φωνή των ποιητών του χθες αλλά και του σήμερα. Είναι το τσιφτετέλι, αλλά και τα λάτιν, τα τζαζ και τα ποπ τραγούδια που με τη φωνή της κάναμε δικά μας. Είναι τα λόγια τα «δύσκολα» που διάλεξε να ερμηνεύσει και τα αιώνια θέματα – πηγές έμπνευσης των δημιουργών με τα οποία καταπιάστηκε – μοιραία – κι εκείνη με το δικό της ξεχωριστό τρόπο. Είναι η φωνή της που μας κόβει την ανάσα. Γιατί αυτό κάνει η τέχνη: σου κόβει την ανάσα. Και η Αρβανιτάκη είναι σπουδαία καλλιτέχνης. Και αυτή η παράσταση είναι μια σπουδαία της στιγμή.

Η Ελευθερία στη μέση της μικρής μπάντας που την αγκαλιάζει κυριολεκτικά, καθώς οι μουσικοί γύρω της στήνονται σε ημικύκλιο. Τύμπανα από τον Αλέξανδρο Κτιστάκη, πιάνο αλλά και πλήκτρα από το Γιάννη Κυριμκυρίδη, ακουστική και κλασική κιθάρα, πού και πού μπάσο, από τον πιο μεγάλο της παρέας και σπουδαίο μουσικό Δημήτρη Μπαρμπαγάλα,  πότε λαούτο πότε ούτι, πότε τζουράς και πότε μαντολίνο από το δεξιοτέχνη Θωμά Κωνσταντίνου. Ο ρόλος του ενορχηστρωτή μοιράζεται ανάμεσα στους τέσσερις. Κανείς δεν είναι «αρχηγός» και ταυτόχρονα είναι όλοι αρχηγοί στην τέχνη τους. Κι εκείνη στην μέση, εύθραυστη και ταυτόχρονα τεράστια, να τους εμπνέει και να τους οδηγεί. Κι ας λέει χαριτολογώντας «πως είναι η τραγουδίστρια αυτής της μπάντας».

Η Ελευθερία Αρβανιτάκη στη σκηνή με τέσσερις μουσικούς σε μια δίωρη παράσταση γεμάτη μεγάλα τραγούδια, σε μια παράσταση που μπορεί να της λείπουν κάποιοι τίτλοι, αλλά σίγουρα δεν της λείπουν οι μεγάλες στιγμές. Σε μια παράσταση με μια Ελευθερία μοναδική.