Ξύπνησα με τη γνωστή αίσθηση ατονίας και σκοτεινιάς.
- Δε θα 'πρεπε...
Δε θα 'πρεπε....Δευτέρα σήμερα. Δευτέρα του Απρίλη - ο μήνας μου, η εποχή μου κι ένας τσαχπίνης ήλιος να μου κλείνει το μάτι αγουροξυπνημένος...Δε θα 'πρεπε αλλά έτσι είναι. Δεν ανοίγω παράθυρα. Προτιμώ το λίγο φως που μπαίνει απ' τις γρίλιες.
- Ne me quitte pas....
Ναι, μ' αυτό ξύπνησα στ' αυτιά μου. Το ξέρεις. Όλα τα ξέρεις εσύ. Όλα και τίποτα μαζί. Έτσι, πάντα, των άκρων. Ή του ύψους, ή του βάθους. Ή θα πλατσουρίζεις στα ρηχά ή θα χάνεσαι στα βάθη της θάλασσας εκεί που δε φαίνεται ο βυθός κι το χρώμα της θάλασσας σκουραίνει.
-Mάλλον στα βαθειά πηγαίνεις πιο συχνά....
Στα βαθειά...ναι. Εκεί που αφήνεις πίσω σου τα πάντα και τους πάντες και χάνεται το βλέμμα σου στο απέραντο του ορίζοντα. Και βάζεις με το νου σου ό,τι θες! Χαμογελάς μόνος σου, σιγοτραγουδάς, βλέπεις σκήνες που έχεις ζήσει και στήνεις καινούριες. Έχεις αφήσει πίσω σου το θόρυβο της παραλίας και τα πηγαδάκια εντός θαλάσσης κι είσαι αλλού...
- Τι πρωτότυπο! Για το "αλλού" λέω....
Ναι, ναι κι αυτό το ξέρεις εσύ. Αλλού. Έτσι ξεφεύγω συχνά. Η άμυνά μου, η ασπίδα μου, η αναπνοή μου όταν πνίγομαι.
- Τραγούδι άλλαξες; Ή ακόμα στα ίδια;
Στα ίδια. Μόνο που το μπλέκω με την αγγλική του βερσιόν: If you go away.... Αφού κολλάω, το ξέρεις. Βρίσκω ένα τραγούδι -ή με βρίσκει - και μου γίνεται εμμονή. Άσε που έχω βρει μια εκτέλεση της Dusty Springfield που μπερδεύει τα αγγλικά με τα γαλλικά κι έχω πωρωθεί.Έχω πωρωθεί κι έχω κολλήσει στο σπίτι. Αν με ρωτήσει κανείς, δε θέλω να πάω πουθενά σήμερα. Πουθενά και να δω κανένα. Θα 'θελα να κλειστώ σπίτι χωρίς τηλέφωνα, κουβέντες, χάδια.
- Μα δε μπορείς! Σε περιμένει.....
Εννοείται πως δε μπορώ γι' αυτό το λέω τώρα. Μήπως και ξεθυμάνει - μα δεν πιάνει...
Θα πιω την τελευταία γουλιά καφέ, θα ανοίξω το παράθυρο να μπει δροσερός φρέσκος αέρας, θα βάλω τα σταράκια μου κι ένα καινούριο κολιέ για ν' αλλάξω διάθεση και θα φύγω....θ' αφήσω το κομμάτι να παίζει όμως στο repeat στο σπίτι...θα 'ναι σα να 'μαι πίσω...ίσως και να 'μαι....Ne me quitte pas.....
Καλημέρα - καλή βδομάδα
- Δε θα 'πρεπε...
Δε θα 'πρεπε....Δευτέρα σήμερα. Δευτέρα του Απρίλη - ο μήνας μου, η εποχή μου κι ένας τσαχπίνης ήλιος να μου κλείνει το μάτι αγουροξυπνημένος...Δε θα 'πρεπε αλλά έτσι είναι. Δεν ανοίγω παράθυρα. Προτιμώ το λίγο φως που μπαίνει απ' τις γρίλιες.
- Ne me quitte pas....
Ναι, μ' αυτό ξύπνησα στ' αυτιά μου. Το ξέρεις. Όλα τα ξέρεις εσύ. Όλα και τίποτα μαζί. Έτσι, πάντα, των άκρων. Ή του ύψους, ή του βάθους. Ή θα πλατσουρίζεις στα ρηχά ή θα χάνεσαι στα βάθη της θάλασσας εκεί που δε φαίνεται ο βυθός κι το χρώμα της θάλασσας σκουραίνει.
-Mάλλον στα βαθειά πηγαίνεις πιο συχνά....
Στα βαθειά...ναι. Εκεί που αφήνεις πίσω σου τα πάντα και τους πάντες και χάνεται το βλέμμα σου στο απέραντο του ορίζοντα. Και βάζεις με το νου σου ό,τι θες! Χαμογελάς μόνος σου, σιγοτραγουδάς, βλέπεις σκήνες που έχεις ζήσει και στήνεις καινούριες. Έχεις αφήσει πίσω σου το θόρυβο της παραλίας και τα πηγαδάκια εντός θαλάσσης κι είσαι αλλού...
- Τι πρωτότυπο! Για το "αλλού" λέω....
Ναι, ναι κι αυτό το ξέρεις εσύ. Αλλού. Έτσι ξεφεύγω συχνά. Η άμυνά μου, η ασπίδα μου, η αναπνοή μου όταν πνίγομαι.
- Τραγούδι άλλαξες; Ή ακόμα στα ίδια;
Στα ίδια. Μόνο που το μπλέκω με την αγγλική του βερσιόν: If you go away.... Αφού κολλάω, το ξέρεις. Βρίσκω ένα τραγούδι -ή με βρίσκει - και μου γίνεται εμμονή. Άσε που έχω βρει μια εκτέλεση της Dusty Springfield που μπερδεύει τα αγγλικά με τα γαλλικά κι έχω πωρωθεί.Έχω πωρωθεί κι έχω κολλήσει στο σπίτι. Αν με ρωτήσει κανείς, δε θέλω να πάω πουθενά σήμερα. Πουθενά και να δω κανένα. Θα 'θελα να κλειστώ σπίτι χωρίς τηλέφωνα, κουβέντες, χάδια.
- Μα δε μπορείς! Σε περιμένει.....
Εννοείται πως δε μπορώ γι' αυτό το λέω τώρα. Μήπως και ξεθυμάνει - μα δεν πιάνει...
Θα πιω την τελευταία γουλιά καφέ, θα ανοίξω το παράθυρο να μπει δροσερός φρέσκος αέρας, θα βάλω τα σταράκια μου κι ένα καινούριο κολιέ για ν' αλλάξω διάθεση και θα φύγω....θ' αφήσω το κομμάτι να παίζει όμως στο repeat στο σπίτι...θα 'ναι σα να 'μαι πίσω...ίσως και να 'μαι....Ne me quitte pas.....
Καλημέρα - καλή βδομάδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου