Πω πω...! Πάει καιρός! Πολύς καιρός από τότε που έχω να γράψω εδώ.
-Κι αν έχεις γράψει τον τελευταίο καιρό!
Ναι...είχα μάλλον πολλά να πω. Ελπίζω να έχω για πολύ καιρό ακόμα. Είχα εγώ πολλά να πω, είχαν κι οι καιροί πολλά να μου πουν. Να μας πουν. Όχι πάντα καλά. Αλλά ήταν σίγουρα πολλά. Θυμός, αγωνία, βραδιές στην πλατεία, η αίσθηση του άστοχου, απογοήτευση και μεγαλύτερος θυμός, η αίσθηση του άδικου, ανασφάλεια μεγάλη, η μυρωδιά του γιασεμιού στην πόλη κόντρα στα βουνά με τα σκουπίδια στο Παγκράτι και τα Εξάρχεια, το θερινό σινεμά που δεν πρόλαβα να πάω, το καλοκαίρι που τέλειωσε πριν αρχίσει, οι βίαιοι αποχαιρετισμοί και τα στενάχωρα αντίο, οι βραδινές κουβέντες στη βεράντα στο εξοχικό με τους κατα-δικούς σου ανθρώπους, τα γέλια διαβάζοντας τ' αστέρια, τα γλυκά της J, η μπισκοτο-τούρτα της Δ, οι καλοκαιρινές συναυλίες που έζησες, οι στίχοι που σε ποτίσανε και τους πήρες μαζί σου, τα απρόσμενα κοκτέιλ, τα δάκρυα που σου ξεφύγανε και τα στέγνωσε ο αέρας, εκείνη που μεγαλώνει και αισθάνεσαι πιο πολύ το πέρασμα του χρόνου, τα πάθη που ξεθωριάσανε, τα ταξίδια που δεν έκανες και εκείνα που σου προκύψανε ευτυχώς, οι αγκαλιές της Μ, τα γέλια στο αυτοκίνητο, οι φίλοι που συνάντησες κι οι άλλοι που δεν πρόφτασες να δεις, η Κρήτη που δεν πήγες, η μυρωδιά απ' το θυμάρι δίπλα στην παραλία, η θάλασσα η γνώριμη που σε δρόσισε, το μπουρίνι του Αυγούστου που σε τρόμαξε, οι κουβέρτες που σε τύλιγαν μες στην καρδιά του Αυγούστου, οι άνθρωποι που συνάντησες, τα τραγούδια που ανακάλυψες, τα βιβλία που σου κάνανε παρέα, η φωτιά σου και το χιόνι να συνυπάρχουν.....
Γράφω σήμερα μετά από καιρό και δίνω σκόρπιες εικόνες, ασύνταχτες λέξεις και σκέψεις. Σιγά σιγά θα ξαναζεσταθώ. Θα βγάζω πιο πολύ νόημα ίσως. Ίσως και όχι. Στο επαναγράφειν. Καλό φθινόπωρο.....
-Κι αν έχεις γράψει τον τελευταίο καιρό!
Ναι...είχα μάλλον πολλά να πω. Ελπίζω να έχω για πολύ καιρό ακόμα. Είχα εγώ πολλά να πω, είχαν κι οι καιροί πολλά να μου πουν. Να μας πουν. Όχι πάντα καλά. Αλλά ήταν σίγουρα πολλά. Θυμός, αγωνία, βραδιές στην πλατεία, η αίσθηση του άστοχου, απογοήτευση και μεγαλύτερος θυμός, η αίσθηση του άδικου, ανασφάλεια μεγάλη, η μυρωδιά του γιασεμιού στην πόλη κόντρα στα βουνά με τα σκουπίδια στο Παγκράτι και τα Εξάρχεια, το θερινό σινεμά που δεν πρόλαβα να πάω, το καλοκαίρι που τέλειωσε πριν αρχίσει, οι βίαιοι αποχαιρετισμοί και τα στενάχωρα αντίο, οι βραδινές κουβέντες στη βεράντα στο εξοχικό με τους κατα-δικούς σου ανθρώπους, τα γέλια διαβάζοντας τ' αστέρια, τα γλυκά της J, η μπισκοτο-τούρτα της Δ, οι καλοκαιρινές συναυλίες που έζησες, οι στίχοι που σε ποτίσανε και τους πήρες μαζί σου, τα απρόσμενα κοκτέιλ, τα δάκρυα που σου ξεφύγανε και τα στέγνωσε ο αέρας, εκείνη που μεγαλώνει και αισθάνεσαι πιο πολύ το πέρασμα του χρόνου, τα πάθη που ξεθωριάσανε, τα ταξίδια που δεν έκανες και εκείνα που σου προκύψανε ευτυχώς, οι αγκαλιές της Μ, τα γέλια στο αυτοκίνητο, οι φίλοι που συνάντησες κι οι άλλοι που δεν πρόφτασες να δεις, η Κρήτη που δεν πήγες, η μυρωδιά απ' το θυμάρι δίπλα στην παραλία, η θάλασσα η γνώριμη που σε δρόσισε, το μπουρίνι του Αυγούστου που σε τρόμαξε, οι κουβέρτες που σε τύλιγαν μες στην καρδιά του Αυγούστου, οι άνθρωποι που συνάντησες, τα τραγούδια που ανακάλυψες, τα βιβλία που σου κάνανε παρέα, η φωτιά σου και το χιόνι να συνυπάρχουν.....
Γράφω σήμερα μετά από καιρό και δίνω σκόρπιες εικόνες, ασύνταχτες λέξεις και σκέψεις. Σιγά σιγά θα ξαναζεσταθώ. Θα βγάζω πιο πολύ νόημα ίσως. Ίσως και όχι. Στο επαναγράφειν. Καλό φθινόπωρο.....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου