Numb...

-Ξημερώνει...η μέρα απλώνει....ποια αλήθεια ξεδιπλώνει;...ψάχνεις παραμύθι αληθινό....δεν είναι πουθενά....μούδιασμα....παντού...σε μένα, σε σένα, στο όνειρο, στο θέλω, στο "σ'αγαπώ" - κι εγώ! - στο εμείς, στη βόλτα, στην Κυριακή που είναι σα Δευτέρα - τις Κυριακές, πες την αλήθεια, πάντα μελαγχολούσες μετά το μεσημέρι, στην Πρωτομαγιά που χάνεις, στο δάκρυ που προκαλείς, στους φόβους που προσκαλείς, στο σκοτάδι που αγαπάς, στο χορό που δε χορεύεις, στο φιλί που λαχταράς, στο κορμί που πληγώνεις, στη σιωπή που σου φωνάζει, στο κενό που ειναι μέσα σου και σε τρομάζει...
- I've become so numb I can't feel you there..

Le temps perdu...

...έφτασα μέχρι το Φάληρο για να βρω το φεγγάρι....
- από τα βόρεια στο Φάληρο?! δεν είναι λίγο!
- ναι , αλλά άξιζε....
-"έχει πανσέληνο απόψε κι είναι ωραία"...
- πανσέληνος...ναι...μμμ....βόλτα στον αρχαιολογικό χώρο στην Ολυμπία...Αύγουστος, μεσάνυχτα...πριν τις φωτιές ;-) όλα λουσμένα με αυτό το πολύ ιδιαίτερο φως....the dust of time...."le temps perdu"...σιωπή...κανείς μας δε μίλαγε....αισθανόμασταν μόνο....
-κι εκείνο το φεγγάρι στη Βερόνα;
-ναι στη Βερόνα....ψιλόβρεχε...δεν είχε ομπρέλα κανείς μας μα δε μας ένοιαζε...έκανε κρύο κι είχαμε από ένα λεπτό πανωφόρι....ούτε αυτό μας ένοιαζε...ήμασταν όμως κάτω από το μπαλκόνι της Ιουλιέτας!!!! κοίτα τώρα!...τα μάτια σου γεμάτα, σαν το φεγγάρι....γελούσες κι εγώ μαζί....δε σ' άφησα να σκαρφαλώσεις  ...δεν μου το κράτησες ευτυχώς ...
- θυμάσαι το φεγγάρι στην Τήνο?
-...μμμμμ, απέραντο γαλάζιο...Ιούλιος....ξημερώματα...οι δυο μας στο μπαλκόνι...χωρίς μουσική...έπεφτε το φεγγάρι μες στη θάλασσα...άρχισες να τραγουδάς κι έκλεισα τα μάτια...τα μάτια σου υγρά σαν το φεγγάρι...και φυσούσε....όπως πάντα σε αυτό το νησί...τώρα, να σου πω κι εγώ για ένα άλλο φεγγάρι...;
- μέσα....
- νότιο Ρέθυμνο...Κρήτη...Πλακιάς....είσαι στην εφηβεία κι εκεί που νομίζεις ότι είσαι στην παρέα, δε σε παίρνουν στα σοβαρά...θυμώνεις, αλλά μετά πεισμώνεις και ξαναπας κοντά τους...εκείνος εκει....κεντρική φιγούρα στην παρέα....μετά από πολλές τσικουδιές τους ξεσηκώνει όλους για βαρκάδα....βαρκάδα με το φεγγάρι του Αυγούστου...είσαι κι εσύ στη βάρκα...."ξεκινάμε πάμε μακριά...."τώρα είσαι μεγάλη - πού να φανταζόσουν τότε για πόσο λίγο θα κράταγε το μικρή και το πόσο πολύ το μεγάλη....
-"χάρτινο το φεγγαράκι....";-)
-μα η ακρογιαλιά ήταν εκεί....και τότε σε πίστευα....
-τώρα;
- "le temps perdu"...άκου το βιολί ....τι παράπονο...!
-παράπονο;
- ναι....παράπονο..."σου στέλνω μ' ένα γράμμα του φεγγαριού τη λάμα..."....
- "κι αν κλαίει η ψυχή σου..."
- ναι, θα γελάω......έτσι τουλάχιστον θα με βλέπεις εσύ...
-μα θα ξέρω...
- ...και θα πιστεύεις (σε) ό,τι θέλεις εσύ ...........

Καινούρια μέρα...

-καινούρια αρχή...!
-συνενοχή (!);
-φως! αγωνία ! χαμόγελα - αλλά μέσα σου; η φασαρία του δρόμου...οι εργάτες...σου τσαλακώνουν το ξύπνημα...(πάντα ήθελα χρόνο και σιωπή)!
- "δεν είμαστε στην ίδια τη συχνότητα"...
- ψάχνεις σταθμό...καταλήγεις στο ipod σου....εκεί έχεις τον έλεγχο ;-) ..."dream a little dream"...μμμ....χορεύεις! ναι! - γιατί δε σε βλέπει κανείς! -
-αρχή βδομάδας....πρέπει να συνέλθεις...!
- καλά ντε! που είναι το μπλοκάκι μου....και το μυαλό μου πού είναι....;
- "in the cool of the day....".................

Πέλαγο να ζήσω δε θα βρω....

...σε ψυχή ψαριού (;) κορμί γατίσιο (;;)......

- ποτέ δε θα βρεις....
-το ξέρω, λες να μην το ξέρω!....
- δε χωράς πουθενά....δε ριζώνεις πουθενά...πάντα ο τόπος σου θα είναι μακριά...έτσι το θες -
- έτσι είναι!-
- έτσι το θες να είναι...για να τον ονειρεύεσαι...για να τον θυμάσαι όταν έχεις τα μάτια κλειστά...για να θυμάσαι τις μυρωδιές του και να αναπολείς τον αέρα του....για να "μεγαλώνεις" όταν λες όταν είσαι από εκεί....για να γκρινιάζεις ότι εδώ που είσαι είναι χάλια, αλλά εκεί....παράδεισος!
- υπάρχει παράδεισος;
- παύση...σιγή....μπορεί και να υπάρχει...μερικές φορές νιώθω ότι είμαι εκεί όταν με κοιτάζει...όταν μ' αγκαλιάζει....τις πρώτες ώρες της μέρας -
- και τις τελευταίες της νύχτας;
- ...και τις τελευταίες της νύχτας....με εκείνες τις μουσικές...και τα λόγια που σε τρυπάνε...
- "αυτή η νύχτα μένει...αιώνες παγωμένη..."
-"που δυο ψυχές δε βρήκαν καταφύγιο..."
-"κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο"...
-γιατί;
-καταδικασμένοι....
-λόγια σταθμός....στο βάθος ένα πιάνο....κι εκείνη να το τραγουδάει και να το γεννάει από την αρχή...
-υπήρχε πρίν;
-ναι, μα τώρα...όλα αρχίζουν αλλιώς...
-πώς;;;;

-......παράδεισος ;-) ...."πέλαγο να ζήσω δε θα βρώ....."

Never ending or beginning...

-Πού αρχίζεις -κι άραγε τελειώνεις ποτέ;...
-Τέλος δεν υπάρχει εδώ....
- Τέλος υπάρχει....στις στιγμές...μα, είναι κάτι στιγμές(!)... ναι, έρχονται και φεύγουν...περνάνε...αλλά μένουν μέσα μας και μας ορίζουν....άρα δε φεύγουν;δεν τελειώνουν;...
-Σκοτεινιάζεις...θυμάσαι....σου λείπει...πονάς....θυμάσαι τα καλά....χαμογελάς....κλείνεις τα μάτια και ξαναπάς εκεί...στο δυνατό κι απλόχερο γέλιο....ήρθε και γέμισε φως το δωμάτιο....είναι καλοκαίρι...σχεδόν πάντα καλοκαίρι....το να πάς εκει σημαίνει ότι ήρθε το καλοκαίρι...είσαι μικρή και θαυμάζεις ό,τι κάνει....μεγαλώνεις μαζί του...έχεις όλη τη ζωή μπροστά...βουτάς σε καθαρά νερά....μετά τα καθαρά νερά γίνανε βαθειά νερά....είναι ο ώμος να ακουμπήσεις, ο δυνατός....he's your voice of reason...κι είναι για πάντα....μεγαλώνεις κι αυτός εκεί...για πάντα....ανοίγεις τα μάτια και ξέρεις δεν είναι πια εκεί...δεν πρόλαβες να πεις αντίο...αυτό πονάει...του έχεις θυμώσει....πολύ....σου λείπει...θα σου λείπει....πάντα...never ending or beginning...o πόνος είναι πάντα εκεί...
-...κι ο χρόνος κυλάει...
-ναι κυλάει...never ending or beginning...κι εμείς ; εμείς....εδώ...πάντα εδώ....χωρίς αρχή και τέλος...
-ναι μα θα υπάρξει τέλος....
- ναι αλλά σήμερα θέλω να να ζω το "για πάντα" ;-)

...

In the windmills of your mind...{2}

-Why did summer go so quickly? Was it something that you said?

...(Or,Was it something that I said..?)

....ξημερώνει...ωραία σιωπή....αύρα γιορτής (ήμουν εκεί;)...σκηνές γιορτής - ναι, ήμουν εκεί , ήμουν η γιορτή....ναι....όχι τελικά....

σχεδόν 23 ώρες ξύπνια

In the windmills of your mind...

...πού να πήγε το καλοκαίρι;; Να'το έρχεται!

-Μα είναι τόσο μακριά...

-Θα 'ρθει ;;;

-Θα 'ρθει...μάλλον..

Τι είναι το καλοκαίρι...;

-Χαμόγελα...αμάνικα...πόδια γυμνά στην άμμο...ξυπόλητη στην αυλή....στη βεράντα η μαμά με το παγωμένο τσάι....κόσμος πάει κι έρχεται....φορτωμένο αμάξι για το σαββατοκύριακο....σορτσάκια, μαγιό, ηλιοβασιλέματα....καινούριο ποδήλατο....και παλιά υπήρχε ένα ποδήλατο...ατέλειωτες βόλτες και παγωτό χωνάκι....αποκοιμήθηκα στην άμμο...η πλάτη μου καίγεται....βουτιές ατέλειωτες...στα βαθειά...τα Χανιά....ο Φάρος...τάβλι στην Πύλη της άμμου...εκδρομές με λεωφορείο...ό,τι κάτσει....ξενύχτια, ξενύχτια, σφηνάκια τσικουδιά...μετά...φιλί αποχωρισμού τα ξημερώματα...ως τα χαράματα....κι άλλα βράδια με μουσικές κάτω απ' τα αστέρια...κιθάρες χωρίς σκονάκια...μόνο με αυτά που υπάρχουν μέσα μας...

βουτιές στα ρηχά...ένα παιδικό χαμόγελο...που σε πιστεύει και σε κάνει να νιώθεις θεά και δυνατή - κι ας είσαι εύθραυστη....τόσο εύθραυστη...καλαμπόκι βραστό στην παραλία....καλαμπόκι ψητό στην βραδυνή βόλτα....ούζο για τους άλλους, κρασί λευκό για σένα.....long talks....ανέκδοτα....πάλι ήπιες και σου φεύγει το "ρ"....να μετράμε τ' αστέρια μετά...και να γελάμε...όλοι μαζί....

εμείς....όλοι εμείς...ακόμα κι αυτοί που την κάνανε...μαζί μας είναι....

- Είδες, υπάρχει το καλοκαίρι....έρχεται...

- Έρχεται...

........................................