Πέλαγο να ζήσω δε θα βρω....

...σε ψυχή ψαριού (;) κορμί γατίσιο (;;)......

- ποτέ δε θα βρεις....
-το ξέρω, λες να μην το ξέρω!....
- δε χωράς πουθενά....δε ριζώνεις πουθενά...πάντα ο τόπος σου θα είναι μακριά...έτσι το θες -
- έτσι είναι!-
- έτσι το θες να είναι...για να τον ονειρεύεσαι...για να τον θυμάσαι όταν έχεις τα μάτια κλειστά...για να θυμάσαι τις μυρωδιές του και να αναπολείς τον αέρα του....για να "μεγαλώνεις" όταν λες όταν είσαι από εκεί....για να γκρινιάζεις ότι εδώ που είσαι είναι χάλια, αλλά εκεί....παράδεισος!
- υπάρχει παράδεισος;
- παύση...σιγή....μπορεί και να υπάρχει...μερικές φορές νιώθω ότι είμαι εκεί όταν με κοιτάζει...όταν μ' αγκαλιάζει....τις πρώτες ώρες της μέρας -
- και τις τελευταίες της νύχτας;
- ...και τις τελευταίες της νύχτας....με εκείνες τις μουσικές...και τα λόγια που σε τρυπάνε...
- "αυτή η νύχτα μένει...αιώνες παγωμένη..."
-"που δυο ψυχές δε βρήκαν καταφύγιο..."
-"κι ήρθαν στον κόσμο ξένοι και καταδικασμένοι να ζήσουν έναν έρωτα επίγειο"...
-γιατί;
-καταδικασμένοι....
-λόγια σταθμός....στο βάθος ένα πιάνο....κι εκείνη να το τραγουδάει και να το γεννάει από την αρχή...
-υπήρχε πρίν;
-ναι, μα τώρα...όλα αρχίζουν αλλιώς...
-πώς;;;;

-......παράδεισος ;-) ...."πέλαγο να ζήσω δε θα βρώ....."