Να σε βρίσκω για ώρες....

...να σε χάνω για μέρες......
Έτσι...με βρίσκω...με χάνω....είχα μέρες να γράψω...και τώρα που κάθησα δεν ξέρω αν θα μου βγει κάτι....η σκέψη μου είναι χιλιομπερδεμένη, πνιγμένη, αμήχανη. Μου λείπουν οι συνομιλητές μου...τους πήρε το καλοκαίρι ;-)
- Μα βρήκες άλλους...
Δεν είναι το ίδιο, δεν είναι οι ίδιοι...προσαρμόζομαι όμως! Το έχω μάθει καλά αυτό...να πνίγω τον πόνο μου και να τον κουβαλάω...να καταπίνω το θυμό μου και να χαμογελάω...κι από την άλλη, ευτυχώς ξεσπάω!
- Ευτυχώς!
Δε γίνεται αλλιώς...ξεκίνημα μέρας και τελείωμα νυχτερινής απόδρασης....μου λείπει η ηρεμία...ο προσωπικός χρόνος....αυτό το λίγο για μένα, για μένα μόνο - πού θα το βρω;;;;
- Θα το βρεις...ίσως να μη το θέλεις γι' αυτό δεν το βρίσκεις....
Μπορεί να είναι κι έτσι.....σπουδαίο πράγμα ο προσωπικός χώρος και χρόνος...η προσωπική ανάσα.....η βουτιά στις σκέψεις και στην αναπόληση...η αναμέτρηση με τον εαυτό σου - αν έχεις τα κότσια.....η γύμνια σου....το soundtrack το κατάδικό σου....
Τις αγαπώ αυτές τις στιγμές....τις θέλω αυτές τις στιγμές και τώρα που το γράφω συνειδητοποιώ ότι μου λείψανε και τις θέλω πίσω.
"Μοναξιά μου όλα, μοναξιά μου τίποτα..." - τραγούδι ημέρας δικό μου - κατάδικό μου...!