Τι να σου γράψω;;

...τι να σου τάξω; Στέρεψα!
- Τάξε μου μια βόλτα φθινοπωρινή...τι ψυχή έχει μια βόλτα τώρα που έχει ωραίο αεράκι;
- Αν έχει ψυχή λέει;; Και πού να την βρω...Πώς να την βρω; Άμα την βρω δε θα την κρατήσω μόνο για μένα...εννοείται! Μα όλα είναι ίδια κι όλα είναι αλλιώς! Μέχρι και το ραδιόφωνο έχει μείνει 'άφωνο'...Ψάχνω, ψάχνω να βρω κάτι ν' ακούσω μα τίποτα...νέκρα.....πάνε οι φωνές κι οι αυθορμητισμοί....παντού σικέ....καταλήγω σε ειδησεογραφικούς σταθμούς και τότε μαυρίζω πιο πολύ...τι πράγμα είναι αυτό ρε γαμώτο; Πώς να κάτσω να ονειρευτώ; Και στα όνειρα περικοπές μας κάνουν - κι εμείς τσιμπάμε......
- Τότε τάξε μου μια αγκαλιά να με ζεστάνεις τώρα που φεύγει το καλοκαίρι....μια αγκαλιά σου μόνο....ζητάω πολλά;
- Μια αγκαλιά να σε ζεστάνει; Μα οι άψυχες αγκαλιές σε κρυώνουν περισσότερο...όλα τα πήρε το καλοκαίρι...στο είχα ξαναπεί αυτό
-...ναι αλλά αλλιώς τότε, αλλιώς τώρα.
- Ναι, αλλιώς. Τώρα όλα αρχίζουν αλλιώς...Ποια αγκαλιά; Ποιο φθινόπωρο; Μα έφυγε στα αλήθεια το καλοκαίρι; Θα έχουμε καλοκαίρι, φθινόπωρο, άνοιξη, χειμώνα στα χρόνια που θα έρθουν άραγε;; Για σκέψου! Δε θα έχουμε χειμωνιάτικα και καλοκαιρινά ρούχα...θα κολυμπάμε όλο το χρόνο....κι όταν οι θάλασσες αρχίσουν να ξερνάνε ακόμα περισσότερα νεκρά ψάρια θα κολυμπάμε μόνο στις πισίνες - αλλά όποτε θέλουμε......!

- Σταμάτα! Μαύρισε η σκέψη μου..! Μην πεις τίποτ' άλλο! Δε θέλω ν' ακούω!
- Σ' αγαπώ!
- Ακόμα;
- Πάντα!