Mute...

Οι μέρες μου φεύγουν βουβές...δεν έχουν τραγούδια, δεν έχουν μουσικές....δεν υπάρχει χώρος, δεν υπάρχει χρόνος....
-Μα ακόμα κι όταν οδηγάς βάζεις ν' ακούς ειδήσεις!
Δεν υπάρχει χώρος σε μένα, στο μέσα μου αυτή την περίοδο...νιώθω βομβαρδισμένη από πρέπει! Νιώθω πνιγμένη! Κι όταν δε μπορώ ν' ανασάνω, δε μπορώ ν' ακούω μουσική....
-Νόμιζα πως την μουσική την έχεις πάντα μέσα σου...
Την έχω. Τώρα που το λες, μάλλον την έχω και κοιμάται....δεν την ξυπνάω....μη ρωτάς γιατί...έχω μπλοκάρει....Κινούμαι σε μια πόλη πηγμένη από αμάξια και αναγκαστικά επιβραδύνω το ρυθμό...Σε μια πόλη άδεια από ελπίδα για το αύριο, μια πόλη θυμωμένη και δυσλειτουργική...μια πόλη που δε σ' αφήνει να περπατήσεις στην καρδιά της και να ρουφήξεις την ουσία της....ανασαίνω μια πόλη τρομαγμένη και τρομάζω κι εγώ...τις νύχτες ψάχνω το φεγγάρι μα διαλέγω λάθος ώρα και το χάνω τελικά....
-Σου κρύβεται....
Γιατί; Μπορεί....αφού του κρύφτηκα κι εγώ...ενώ εκείνο ήξερε εγώ έκανα πως δεν ήταν έτσι - πότε θα με "παραδεχτώ";
-Δε μπορείς να σε "παραδεχτείς", δεν προσπαθείς, δε θέλεις κατά βάθος...
Μα νιώθω πως θέλω! Νομίζω πως προσπαθώ...μάλλον με κοροϊδεύω....όπως κι απόψε...διαβάζω όσα γράφω και νομίζω ότι είμαι σε παραλήρημα...Αλλιώς ξεκινάω, αλλιώς συνεχίζω, αλλού με πάει, αλλού το πάω....
-Ξέρεις πού;
Όχι...."τι θέλω τι μήτε ξέρω τι"....
-Ώπα! Να 'το το τραγούδι!
Ώπα! Το έχω μέσα μου ναι! Και τώρα στο mute πάλι το ακούω....κλείνω τα μάτια και το ακούω! Ναι!
Τι ωραία....Κλείνω τα μάτια και το ακούω...."δυο γνώμες μέσα μου, σταγόνα τη σταγόνα ο πόνος μου...."...τι ωραία, τι αληθινά ωραίο....
- Τι είναι ωραίο;
Ωραίο είναι το τραγούδι που σου έρχεται αυθόρμητα και σου γεμίζει τις αισθήσεις....που σου λέει τόσα πολλά ενώ δε μιλάει σε σένα μόνο -κι ας το νιώθεις καταδικό σου εκείνη τη στιγμή -....
Ωραίο είναι να βλέπεις μια καινούρια μέρα να απλώνει και τον ήλιο να σκάει μύτη...εσύ να είσαι τυλιγμένη με μια κουβέρτα έξω από το σπίτι κι ας έχει έξω 5 βαθμούς, αρκεί να βλέπεις να ξημερώνει...Ωραίο είναι να νιώθεις πως περπατάς στον πορτοκαλί διάδρομο που στρώνει μπροστά σου το ηλιοβασίλεμα το καλοκαίρι...τότε που ξεχνιέσαι μαζί με την μέρα που δε θέλει να τελειώσει κι είσαι πάντα έξω την ώρα που φεύγει ο ήλιος...Ωραίο είναι να κοιμάσαι στο κρεβάτι σου μετά από απουσία πολλών ημερών....Θες κι άλλα;
-Μου φτάνει....γέμισα εικόνες.....
Μα θέλω να πω κι άλλα!
Ωραίο είναι το αναπάντεχο χάδι, που το 'θελες τόσο καιρό κι εκεί που νόμιζες ότι δεν υπήρχε περίπτωση και προσπαθούσες να σε πείσεις ότι δε σε πολυνοιάζει, να το παίρνεις και να πλημμυρίζεις από χαρά....ωραίο είναι να ξαγρυπνάς μ' ένα βιβλίο που σ' αρέσει και να ταξιδεύεις αλλού μέσα από τις σελίδες του.....Ωραίο είναι ...... φτάνει για σήμερα λέω....
Σε λίγο θα ξαπλώσω στο κρεβάτι μου....δε ξέρω αν θα διαβάσω κάτι....θα αφήσω την τηλεόραση να παίζει...στο mute....και θα φτιάξω εγώ τους διαλόγους και το soundtrack......για όνειρα γλυκά....