Μη φεύγεις....

H μέρα ξεκινάει...τη νιώθω...η νύχτα είναι ακόμα εδώ...γύρω μου, μέσα μου....
ναι, ξημερώνει....μέσα απ' τις γρίλιες μπαίνει φως....κοιμούνται όλοι ακόμα....κι εγώ κοιμάμαι....το ένα μου κομμάτι κοιμάται, μάλλον βαθειά...το άλλο μου όμως κομμάτι δε λέει να κλείσει μάτι.....

Μη φεύγεις....


Δε φεύγω, εσύ έφυγες....πάντα έφευγες...κι όταν ήμασταν μαζί εσύ πολλές φορές δεν ήσουν εκεί...εγώ ζήταγα η αγάπη να εφευρεθεί ξανά....


Ξημερώνει...δίχως φως....

Όλα στο φως...


Όχι σήμερα, δεν εξυπηρετεί κανένα, δεν έχω διάθεση να εξηγώ...ούτε να προσπαθήσω....θα δω το φως στην πραγματική του διάσταση, θα κάνω πως δε γνωρίζω εκείνο το άλλο φως....που αποκαλύπτει, που προκαλεί, που με προσκαλεί, που σε προσκαλεί...

Μα δε θα είμαι εκεί....


Αυτό ακριβώς θέλω να αποφύγω! Θα μ' έχεις όμως στο νου σου, στην άκρη τ' ουρανού σου; Ποιος ξέρει; Μπορεί και όχι. Αυτό όμως δεν αλλάζει τίποτα εντός μου. Είσαι ο ακριβός μου....και γι' αυτό ζητάω μαζί...μαζί._


(χτες ακούγοντας το τραγούδι "Μη φεύγεις" {Κυπουργός - Νικολακοπούλου} σε μια πρόβα έγραψα αυτό το φανταστικό διάλογο...διάλογο με εαυτόν; διάλογο δυο εραστών; δεν ξέρω...αυτό είναι το ωραίο....να ταξιδεύει ο νους....)