Κάθομαι στο μπαλκονάκι του δωματίου μου λίγο πριν φύγω για το λιμάνι. Πάνω από τη θάλασσα. Ενα με τη θάλασσα. Ανασαίνω κι ηρεμώ μαζί της. Στο βάθος ενα κρουαζιερόπλοιο πλησιάζει. Δεκέμβρης, κοντεύουν Χριστούγεννα και δε φοράω πανωφόρι...Ψιχάλες μου δροσίζουν τα μάγουλα και στέκονται στα τζάμια των γυαλιών μου. Μα δε μ'ενοχλεί. Λίγο πριν περπάτησα πολύ. Στα Βαπόρια με μια στάση στην εκκλησια του Αγίου Νικολάου. Καθε δυο βήματα σταμάταγα για να φωτογραφίσω. Λες και ερχόμουν πρώτη φορά. Κι όμως νιώθω όπως την πρώτη φορά. Αλλά απολαμβάνω την ομορφιά του νησιού με περισσοτερη ηρεμία και περπατώ στα πλακόστρωτα δρομάκια με μεγαλύτερη σιγουριά. Τέλειωσε και το επαγγελματικό κομμάτι -επιτυχώς- και είμαι πιο χαλαρή. Αν δεν είχα αυτό το σφίξιμο στο στομάχι για τους κατάδικούς μου λόγους θα άφηνα το νησί με ένα πασιφανές χαμόγελο. Τώρα το χαμογελο είναι λίγο μελαγχολικό αλλά υπάρχει εντός μου.
(Texted in :Συρος ξενοδοχείο Ερμής 19/12 14:45)
Ps: θα επιστρέψω.......
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου