Σήμερα θέλω να γράψω για την Κρήτη. Την Κρήτη μου. Δεν ξέρω γιατί. Μάλλον γιατί η Κρήτη είναι λίγο από μένα - ή πολύ από μένα τελικά.
Η Κρήτη είναι τα καλοκαίρια μου. Η ξενοιασιά μου. Η αίσθηση ότι μεγάλωσα, ότι μπορώ να κάνω πράγματα μόνη μου εγώ. Εγώ....
Τα πρώτα μου ταξίδια με το αεροπλάνο. Τα βαρετά ταξίδια με το πλοίο. Ήθελα πάντα να φτάσω γρήγορα και το πλοίο είχε το δικό του ρυθμό. Πάντα εκείνος με περίμενε. Πάντα ανυπομονούσα να τον δω. Να τους δω όλους δηλαδή. Το πλούσιο χαμόγελο του παππού. Η εύθραυστη και πνευματώδης γιαγιά. Η λιγόλογη καλή μας θεία. Τα καλοκαίρια στο λιμάνι. Στην αρχή στις ταβέρνες με τους "μεγάλους". Μετά στα μπαράκια μόνες μας. Τα πρώτα ξενύχτια. Τα πρώτα ποτά. Οι ατέλειωτες ώρες στην παραλία. Το τάβλι που δεν έμαθα. Η Πύλη της Άμμου. Τα ταξίδια με το ΚΤΕΛ για τις πιο μακρινές παραλίες. Οι ντολμάδες κι ο ντάκος με τη μυζήθρα. Σιχαινόμουνα πάντα τη φέτα. Λάτρευα την μυζήθρα. ήμουν Χανιώτισσα εγώ. Εγώ....
Η τσικουδιά. Άπειρα σφηνάκια τσικουδιά. Το μέλι κι οι γραβιέρες. Τα καλτσούνια να βγαίνουν απ' το φούρνο κι απ' τη λαχτάρα και τις μυρωδιές τόση ώρα τα τρως με τη μία και να σου καίνε τον ουρανίσκο. Τα γέλια στο μπαλκόνι κι οι ιστορίες από τα παλιά που δεν τις χόρταινες. Παρέες στο Καρνάγιο. Τότε που 'τανε μικρό και νεοφώτιστο. Τώρα σήκωσε ψηλά τον αμανέ. Ψάρι στην Αγία Κυριακή. Τραπεζώματα ατελείωτα. Μαντινάδες. Τρύγος. Παρέες. Μεθύσια. Γιορτή κρασιού. Πεντοζάλης και χανιώτικος συρτός. Πάντα σκράπας ήμουνα! Γκαζόζα σα τσιχλόφουσκα. Γαλακτομπούρεκο απ' το θείο Κυριάκο. Παρέα με τον παππού πάντα. Αβρονιές και στίφνος - θεόπικρο χόρτο παππού! Στάκα - βαρυστομάχιασα και συνεχίζω! Τέσσερις εποχές και Street. Μαγκιά στο Portocali. Μαγκιά στον Μύλο μετά. Στην Κρήτη με την μαμά και τον μπαμπά. Μετά μόνη μ' εκείνον να με προσέχει, να μου μαθαίνει πολλά. Πιο μετά με τον Θ. Αισχάτως και με την κόρη μας. Τώρα όμως εκείνος δεν είναι εκεί. Κι άλλαξε κι η Κρήτη. Άλλαξα κι εγώ. Εγώ....
Αρώματα του Ψηλορείτη. Θυμάρι. Ζωντανά να σου κόβουνε το δρόμο. Φαράγγι της Σαμαριάς. Ξημέρωμα κι η δροσεράδα του. Κατάβαση.Αγγίζεις τις δυο άκρες του φαραγγιού. Αισθάνεσαι Τιτάνας. Είσαι μικρός όμως στ' αλήθεια. Αγαλλίαση στην Αγιά Ρουμέλη. Βουτιά στο στόχο. Ξημέρωμα στην παραλία. Μιλάς με τ' αστέρια. Δεν τα μετράς. Δεν έχει νόημα. Ηλιοβασίλεμα στους Βενιζέλους. Κερί αναμμένο στο ξωκλήσι. Φρουτοχυμοί στην Όστρια. Μετά το κόψαμε και πηγαίναμε στην Κουκουβάγια. Πιο καινούριο. Ο νέος είναι ωραίος - κι ο παλιός αλλιώς. Κνωσός. Μεγαλείο. Περηφάνια. Παραμύθι. Αριάδνη και Μινώταυρος. Η Πεντάμορφη και το τέρας. Πού ξέρεις; Κι ο Ερωτόκριτος να τραγουδά στην Αρετούσα. Κάθε στίχος ηλεκτροσόκ. Ξυλούρης. Ερωτόκριτος με τη φωνή του. Έχω φύγει. Έφυγα. Εγώ....
Βόλτες στα πλακόστρωτα της παλιάς πόλης στα Χανιά. Βήμα βήμα τα σοκάκια τα 'μαθες πια απ' έξω κι ανακατωτά. Βουτιές στα Φαλάσαρνα. Ανεμοθύελλες στην Παλιόχωρα. Σινεμά στον Κήπο. Γιασεμί παντού. Είχα ποτίσει. Βαρκάδα στον Πλακιά. Έχει πανσέληνο. Σούγια και Λουτρό. Κιθάρες ως τα ξημερώματα. Συναυλίες στην Τάφρο. Συναυλία στον Φιρκά. Θαρρώ του Μητροπάνου ήτανε. Λύγισε εκείνος. Στην αγκαλιά μου λύγισε κι έκλαψε. Ίδιος ο Ψηλορείτης. Μα έκλαψε. Εκεί στο λιμάνι. Σε σένα έκλαψε για τον αποχαιρετισμό, για το χωρισμό. Λίγα χρόνια μετά έκλαψα κι εγώ στο ίδιο σημείο για εκείνον. Εγώ....
Κολυμπάρι. Μοναστήρι. Καμάρι. Η θεία Χρυσάνθη γριά στο ασπρισμένο πεζοδρόμιο. Δεκαπενταύγουστος. Γιορτή. Η μάνα μου περπάταγε σ' αυτούς τους δρόμους κάποτε. Σ' αυτά τα άγρια νερά κολύμπαγε. Μου 'δείξανε και το σπίτι της. Προσπάθησα να τη φανταστώ. Τόπος μου και αυτός και θέλω να τον χορτάσω. Ποτέ δεν έχω αρκετό χρόνο εγώ. Εγώ....
Θέρισσος. Επανάσταση. Ανάσταση. Βενιζέλος. Πολλές στροφές. Πορτοκαλιά χρώματα στην ατμόσφαιρα, προχωρημένο απόγευμα. Πράσινο. "Πωλείται μέλι" στο δρόμο - σήμερα πωλείται γη μόνο, real estate που λέμε. Φτάνεις στο χωριό. Κοτέτσια και μαντριά. Ταβέρνες. Εκκλησία μεγάλη και πιο πέρα μια πιο μικρή. Βάφτιση. Της κόρης μου. Εκεί. Κι εγώ καμάρωνα και μεγάλωνα κι άλλο εγώ. Εγώ.....
Θα μπορούσα να γράφω ώρες για την Κρήτη και πάντα να 'χω κάτι καινούριο να πω. Πόσα είπα και πόσα δεν είπα. Πόσα ξέχασα και πόσα θυμάμαι. Και πόσα θα 'χω ακόμα να λέω. Για την Κρήτη. Εγώ. Η Κρήτη. Εγώ....
υγ: Πριν λίγες μέρες, στις 25 του Μάη, ήταν τα γενέθλια του Σ. Εκείνη την ημέρα προσποιήθηκα πως το είχα ξεχάσει. Για να μην είμαι συνέχεια βουρκωμένη και κατηφής. Ξέρω ότι σήμερα έγραψε αυτό το κείμενο με αφορμή εκείνον. Αν ζούσε σήμερα θα ήταν 58 χρονών.
Η Κρήτη είναι τα καλοκαίρια μου. Η ξενοιασιά μου. Η αίσθηση ότι μεγάλωσα, ότι μπορώ να κάνω πράγματα μόνη μου εγώ. Εγώ....
Τα πρώτα μου ταξίδια με το αεροπλάνο. Τα βαρετά ταξίδια με το πλοίο. Ήθελα πάντα να φτάσω γρήγορα και το πλοίο είχε το δικό του ρυθμό. Πάντα εκείνος με περίμενε. Πάντα ανυπομονούσα να τον δω. Να τους δω όλους δηλαδή. Το πλούσιο χαμόγελο του παππού. Η εύθραυστη και πνευματώδης γιαγιά. Η λιγόλογη καλή μας θεία. Τα καλοκαίρια στο λιμάνι. Στην αρχή στις ταβέρνες με τους "μεγάλους". Μετά στα μπαράκια μόνες μας. Τα πρώτα ξενύχτια. Τα πρώτα ποτά. Οι ατέλειωτες ώρες στην παραλία. Το τάβλι που δεν έμαθα. Η Πύλη της Άμμου. Τα ταξίδια με το ΚΤΕΛ για τις πιο μακρινές παραλίες. Οι ντολμάδες κι ο ντάκος με τη μυζήθρα. Σιχαινόμουνα πάντα τη φέτα. Λάτρευα την μυζήθρα. ήμουν Χανιώτισσα εγώ. Εγώ....
Η τσικουδιά. Άπειρα σφηνάκια τσικουδιά. Το μέλι κι οι γραβιέρες. Τα καλτσούνια να βγαίνουν απ' το φούρνο κι απ' τη λαχτάρα και τις μυρωδιές τόση ώρα τα τρως με τη μία και να σου καίνε τον ουρανίσκο. Τα γέλια στο μπαλκόνι κι οι ιστορίες από τα παλιά που δεν τις χόρταινες. Παρέες στο Καρνάγιο. Τότε που 'τανε μικρό και νεοφώτιστο. Τώρα σήκωσε ψηλά τον αμανέ. Ψάρι στην Αγία Κυριακή. Τραπεζώματα ατελείωτα. Μαντινάδες. Τρύγος. Παρέες. Μεθύσια. Γιορτή κρασιού. Πεντοζάλης και χανιώτικος συρτός. Πάντα σκράπας ήμουνα! Γκαζόζα σα τσιχλόφουσκα. Γαλακτομπούρεκο απ' το θείο Κυριάκο. Παρέα με τον παππού πάντα. Αβρονιές και στίφνος - θεόπικρο χόρτο παππού! Στάκα - βαρυστομάχιασα και συνεχίζω! Τέσσερις εποχές και Street. Μαγκιά στο Portocali. Μαγκιά στον Μύλο μετά. Στην Κρήτη με την μαμά και τον μπαμπά. Μετά μόνη μ' εκείνον να με προσέχει, να μου μαθαίνει πολλά. Πιο μετά με τον Θ. Αισχάτως και με την κόρη μας. Τώρα όμως εκείνος δεν είναι εκεί. Κι άλλαξε κι η Κρήτη. Άλλαξα κι εγώ. Εγώ....
Αρώματα του Ψηλορείτη. Θυμάρι. Ζωντανά να σου κόβουνε το δρόμο. Φαράγγι της Σαμαριάς. Ξημέρωμα κι η δροσεράδα του. Κατάβαση.Αγγίζεις τις δυο άκρες του φαραγγιού. Αισθάνεσαι Τιτάνας. Είσαι μικρός όμως στ' αλήθεια. Αγαλλίαση στην Αγιά Ρουμέλη. Βουτιά στο στόχο. Ξημέρωμα στην παραλία. Μιλάς με τ' αστέρια. Δεν τα μετράς. Δεν έχει νόημα. Ηλιοβασίλεμα στους Βενιζέλους. Κερί αναμμένο στο ξωκλήσι. Φρουτοχυμοί στην Όστρια. Μετά το κόψαμε και πηγαίναμε στην Κουκουβάγια. Πιο καινούριο. Ο νέος είναι ωραίος - κι ο παλιός αλλιώς. Κνωσός. Μεγαλείο. Περηφάνια. Παραμύθι. Αριάδνη και Μινώταυρος. Η Πεντάμορφη και το τέρας. Πού ξέρεις; Κι ο Ερωτόκριτος να τραγουδά στην Αρετούσα. Κάθε στίχος ηλεκτροσόκ. Ξυλούρης. Ερωτόκριτος με τη φωνή του. Έχω φύγει. Έφυγα. Εγώ....
Βόλτες στα πλακόστρωτα της παλιάς πόλης στα Χανιά. Βήμα βήμα τα σοκάκια τα 'μαθες πια απ' έξω κι ανακατωτά. Βουτιές στα Φαλάσαρνα. Ανεμοθύελλες στην Παλιόχωρα. Σινεμά στον Κήπο. Γιασεμί παντού. Είχα ποτίσει. Βαρκάδα στον Πλακιά. Έχει πανσέληνο. Σούγια και Λουτρό. Κιθάρες ως τα ξημερώματα. Συναυλίες στην Τάφρο. Συναυλία στον Φιρκά. Θαρρώ του Μητροπάνου ήτανε. Λύγισε εκείνος. Στην αγκαλιά μου λύγισε κι έκλαψε. Ίδιος ο Ψηλορείτης. Μα έκλαψε. Εκεί στο λιμάνι. Σε σένα έκλαψε για τον αποχαιρετισμό, για το χωρισμό. Λίγα χρόνια μετά έκλαψα κι εγώ στο ίδιο σημείο για εκείνον. Εγώ....
Κολυμπάρι. Μοναστήρι. Καμάρι. Η θεία Χρυσάνθη γριά στο ασπρισμένο πεζοδρόμιο. Δεκαπενταύγουστος. Γιορτή. Η μάνα μου περπάταγε σ' αυτούς τους δρόμους κάποτε. Σ' αυτά τα άγρια νερά κολύμπαγε. Μου 'δείξανε και το σπίτι της. Προσπάθησα να τη φανταστώ. Τόπος μου και αυτός και θέλω να τον χορτάσω. Ποτέ δεν έχω αρκετό χρόνο εγώ. Εγώ....
Θέρισσος. Επανάσταση. Ανάσταση. Βενιζέλος. Πολλές στροφές. Πορτοκαλιά χρώματα στην ατμόσφαιρα, προχωρημένο απόγευμα. Πράσινο. "Πωλείται μέλι" στο δρόμο - σήμερα πωλείται γη μόνο, real estate που λέμε. Φτάνεις στο χωριό. Κοτέτσια και μαντριά. Ταβέρνες. Εκκλησία μεγάλη και πιο πέρα μια πιο μικρή. Βάφτιση. Της κόρης μου. Εκεί. Κι εγώ καμάρωνα και μεγάλωνα κι άλλο εγώ. Εγώ.....
Θα μπορούσα να γράφω ώρες για την Κρήτη και πάντα να 'χω κάτι καινούριο να πω. Πόσα είπα και πόσα δεν είπα. Πόσα ξέχασα και πόσα θυμάμαι. Και πόσα θα 'χω ακόμα να λέω. Για την Κρήτη. Εγώ. Η Κρήτη. Εγώ....
υγ: Πριν λίγες μέρες, στις 25 του Μάη, ήταν τα γενέθλια του Σ. Εκείνη την ημέρα προσποιήθηκα πως το είχα ξεχάσει. Για να μην είμαι συνέχεια βουρκωμένη και κατηφής. Ξέρω ότι σήμερα έγραψε αυτό το κείμενο με αφορμή εκείνον. Αν ζούσε σήμερα θα ήταν 58 χρονών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου