Η Αθήνα είναι μια γκρίζα πόλη...μοναδικά γκρίζα...Αυτές τις μέρες η Αθήνα είναι μια πληγωμένη πόλη...
- γι' άλλη μια φορά....
-Στο κέντρο περπατάς ανάμεσα σε σπασμένα γυαλιά....οδηγάς σιγά σιγά και στην άκρη γιατί δίπλα σου έχει πορεία...ανοίγεις δειλά το τζάμι να ακούσεις τι λένε μήπως και καταλάβεις τι ζητάνε....κάτι παίρνει τ' αυτί σου και ψυλλιάζεσαι..."άσ'το καλύτερα" λες στον εαυτό σου.....
-Και μετά και μετά;;
- 3 χρόνια μετά...σχεδόν...παρά κάτι ώρες για το σημείο μηδέν.....
-ζόρικο;
- Πάντα θα 'ναι, αλλά ο άνθρωπος είναι μεγάλο τέρας.Μαθαίνεις να ζεις μ' ό,τι κι όποιον σου λείπει....
Ξημέρωσε και ξεκλειδώνεις την πόρτα....για λίγο θα μείνεις ....μετά πρέπει να ξαναβγείς;
- Αντέχεις;
- Αντέχω...αντέχω...δεν μπορεί να γίνει αλλιώς....Κι ύστερα...
-Ύστερα;
-Να είναι το γιατί ξενυχτάω...με ποιον ξενυχτάω.....ξέρεις, είναι μέγα δώρο....βάλσαμο στην ψυχή....[δεν τα κανεις όλα για τα λεφτά ρε γαμώτο!]
-"Κι αν κλαίει η ψυχή σου γέλα μου"....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου